energetische therapie en visualisatie

menu

Sommige kinderen leren zichzelf gedrag aan, omdat ze denken dat hun ouders dat willen.

Een jonge man had pijn in handen en voeten. Hij maakte een afspraak voor een telefonisch consult.

Ik stemde mij op hem af. Ik zag hem kleuren, als 3 jarig kind. Soms een beetje buiten de lijntjes. En dan voelde hij zich verdrietig en machteloos. Hij wilde het goed doen, voor zijn moeder. Hij was boos op zichzelf, omdat het niet lukte. Hij deed zo zijn best, dat  zijn handen en voeten verkrampten. Zijn hele lijf, eigenlijk. Dat hij boos was op zichzelf, begon toen hij drie was. Maar ik had de indruk dat deze krampachtigheid en machteloosheid al veel eerder in hem zaten. Ik liet de klant visualiseren dat hij twee was, en ging kleuren.

Ik zag dat hij het potlood met links pakte. (Ja, ik zag wat de klant visualiseerde, terwijl wij aan de telefoon zaten). Dus ik vroeg hem, of hij linkshandig was.

"Nee hoor, ik ben rechts." Toch voelde het voor mij, alsof hij op 2 jarige leeftijd veel liever met links tekende. Ik vroeg hem, zich voor te stellen dat hij een bal weg schopte. Dat deed hij met rechts. Toch voelde ik, dat zijn hele lichaam verkrampte, als hij met rechts kleurde. Terug naar de visualisatie. "Stel je voor dat je twee bent, en gaat kleuren. Kleur eerst het linker cirkeltje met links, en dan de rechter met je rechter hand."De linker werd mooier. Hij was dus linkshandig, toen hij twee was. "Nou", zei hij, "Mijn  moeder was linkshandig. Zij moest dat afleren, en daar had ze trauma's aan overgehouden." Dus het was wel een beladen onderwerp.

Het voelde niet, alsof zijn moeder hem onder druk had gezet. Maar hij had zo zijn best gedaan om met rechts te leren kleuren, dat hij verkrampte en boos werd op zichzelf.

En blijkbaar zat die verkramping nog in zijn lijf. Dus dat gingen we oplossen met visualisaties. Je bent twee, en je bent aan het kleuren. Stel je voor dat je moeder dan tegen je zegt: "Wat leuk, ik ben ook linkshandig. Ik moest met rechts leren tekenen. Dat was heel vervelend. Maar jij mag het gewoon met links doen hoor." Er gleed een heleboel spanning weg uit zijn lijf.

Zijn handen en voeten werden zachter. Als moeder het oké vindt, dan valt de lading er af.

We deden nog een paar aanvullende visualisaties, en het werd steeds zachter in zijn lichaam. Ik vroeg hem ook, zich voor te stellen dat zijn moeder een bal in het gras legde, en hem vroeg hem weg te schoppen. Toen schopte hij met links. Dat bevestigt het idee dat hij een voorkeur voor links had, en dat had afgeleerd. Toen zei hij: "Mijn oudere zus is ook linkshandig, en ik weet nog dat mijn moeder daar een hele toestand van maakte. Dus ik kan me voorstellen dat ik dacht, dat ik niet linkshandig mocht zijn."

De visualisaties mag hij nog een paar keer herhalen.

De pijnen zullen niet direct over zijn. Maar de spanning in zijn lijf wel. En dan worden de pijnen vanzelf minder.

Deze website gebruikt cookies voor de registratie van statistieken: Verberg deze melding

naar boven