Waarom hebben hooggevoeligen vaak vage klachten waar de dokter niets van begrijpt?

"Niets aan de hand" zegt de dokter. Daar word je niet blij van. Je bent toch geen hypochonder? Je stelt je niet aan. Je hebt klachten. Je bent duizelig, hebt hoofdpijn, je bent moe en je neus bloedt al drie weken. De dokter onderzoekt je. Hij vindt niets. Hij laat foto's maken en je bloed wordt onderzocht. "Niks bijzonders". Maar dat wil niet zeggen dat er niets ís.

Het is normaal dat alle ‘waarden’ in het lichaam schommelen.

Bloeddruk, suikerspiegel, Ph-waarde, cholesterol, melatonine, maagsap, gal, hormonen, alles is op het ene moment hoger of lager dan op een ander moment. Thuis is het anders dan die ene keer dat de dokter het heeft gemeten. Nou zijn er ‘normale’ waarden vastgesteld. Alles wat daar ver boven of onder zit is niet goed. Bv de suikerspiegel. Die schommelt normaal tussen de 4 en 8 mmol. Wordt het 11 mmol dan heb je officieel suikerziekte. Tussen de 8 en de 11 is het dus wel erg hoog, maar nog geen suikerziekte. En zo zijn er voor alle stofjes in het lichaam ‘normale waarden’ bepaald, en ‘ziekte’ waarden. Met daartussen een groot grijs gebied.

Als je van bepaalde stofjes teveel of te weinig hebt, dan raak je uit balans. 

En dat kan klachten geven. Maar de één voelt zich nog kiplekker bij grote afwijkingen, terwijl een ander zich al beroerd voelt bij schommelingen binnen het ‘normale’ gebied. Heb jij niet snel ergens last van? Als er er in je lichaam iets fout zit, heb jij dat nog niet direct in de gaten. Als je het wel begint te voelen, is het al ernstiger. Dat heeft voordelen. Je dokter ziet direct wat er aan de hand is. Omdat het al zichtbaar of meetbaar is.

Ben je hooggevoelig? Dan voel je eerder dat je uit balans bent. 

Veel hooggevoeligen voelen zich beroerd, gaan naar de dokter, en krijgen keer op keer te horen: “Niets aan de hand”. Ben je dan een aansteller? Een hypochonder? Of ben je gewoon hooggevoelig, en dus eerder uit balans? Eigenlijk is er gewoon geen naam voor jouw klachten. Het mag pas 'ziekte' genoemd worden, als je bloedwaarden of je aantal stofjes nog érger van de norm afwijken. 

Je kunt ook een tekort aan suikers in je bloed hebben. Bij mensen met suikerziekte kan de suikerspiegel zakken onder de 3,5. Als ze teveel insuline gebruiken of te weinig eten. Dat kan allerlei klachten geven. Concentratieproblemen, trillen, verwardheid en sufheid. (Als de suikerspiegel nog verder daalt zelfs coma). Opvallend is, dat veel hooggevoeligen met “allerlei vage klachten”, vergelijkbare verschijnselen hebben. Maar dan bij een ‘nog normaal’ lage suikerspiegel. 

Elk teveel of tekort kan klachten geven. HSP-ers hebben er eerder last van.

Ik heb nu weer de suikerspiegel als voorbeeld genomen. Maar ook voor andere stofjes en hormonen geldt: Elk teveel of tekort kan klachten geven. Begrijp me niet verkeerd: De medische wereld is ontzettend goed in het onderzoeken van de oorzaak van klachten. Maar vage klachten zijn helemaal niet vaag. Buikpijn, hoofdpijn, duizeligheid enz zijn heel duidelijke klachten. Als er volgens de scorelijstjes “geen reden voor is”, dan zijn het dus onbegrepen klachten.

Misschien moeten we voor hooggevoeligen de scorelijsten aanpassen. Misschien dat deze klachten dan wel begrepen zouden worden. “Een beetje hoog” en “een beetje laag” kan ook echte klachten  geven. Als je daar gevoelig voor bent.

Hooggevoelig en vage klachten? Grote kans dat het energetisch is op te lossen.

Alle klachten beginnen in het energieveld. Ze worden pas later lichamelijk. Daarom is het nog niet meetbaar. Dat betekent dat jij er al snel bij bent. Als het in het energieveld in balans komt zijn de klachten ook weg. Beetje hulp bij nodig? Maak dan een afspraak.