Waarom hooggevoelige mensen zich vaak onzeker voelen (…maar dat niet zijn)

Als een wildvreemde zomaar bij je op schoot gaat zitten, dan voel je je knap ongemakkelijk waarschijnlijk. Hooggevoelige mensen hebben dat ongemakkelijke gevoel altijd, omdat iedereen te dicht bij komt. Er is een bepaalde afstand, een onzichtbare grens, waar vreemden niet overheen mogen. Mensen van wie je houdt wil je juist binnen die onzichtbare grens hebben. Die onzichtbare grens, dat is de grens van je energieveld. Anderen moeten buiten je energieveld blijven. Bij hooggevoeligen is het energieveld groter. Maar niemand weet, dat die grens bij jou ergens anders zit. Dus iedereen wandelt je energieveld binnen. Met al hun stress en emoties. Daardoor voel jij je ongemakkelijk. En daarom denk je dat je onzeker bent.

Je voelt je onzeker, als je overprikkeld bent.

Als je hooggevoelig bent, dan ben je de hele dag je omgeving aan het scannen. Omdat je wilt weten of het wel veilig en rustig is. Je wordt onrustig van onrust om je heen. Juist daardoor zoek je onbewust overal naar onrust, om die te kunnen vermijden. Je bent gefocust op datgene, dat je uit balans brengt. Daardoor raak je steeds vaker en sneller overprikkeld. En daarom voel je je onzeker, als het om je heen niet rustig is. Maar je bent niet onzeker. Want als je geen stress hebt, twijfel je niet aan jezelf.

Je voelt je onzeker, door de emoties van anderen.

Als je hooggevoelig bent, kun je emoties van anderen voelen, als ze in je energieveld staan. Dat kan je uit balans brengen, vooral als hun emoties heftig of negatief zijn. Als een arrogante collega in je energieveld gaat staan, dan voel je zijn arrogantie in je eigen lijf. Dat past niet bij jou, dus dat voelt al ongemakkelijk. Bovendien voel je je eigen emoties en die van de ander tegelijkertijd. Dat is verwarrend. Naast die arrogante collega voel je je klein. Naast die boze klant voel je je rot. Zijn boosheid zit in je lijf, en jij blijft nergens. Daarom voel je je onzeker, als er iemand naast je staat. Maar als die ander iets verderop gaat staan, heb je veel meer zelfvertrouwen.

Je voelt je onzeker, omdat je moeilijk 'nee' kunt zeggen

Omdat je hooggevoelig bent, heb je een grote aura. Als iemand in je aura staat, voel je wat die ander wil. Je weet dat hij teleurgesteld zal zijn, als je nee zegt. En je weet dat jij die teleurstelling zo sterk zal voelen, dat je je nog rotter voelt dan hij. Dit heb je al sinds je kindertijd. Je voelt je beter, als je zorgt dat iedereen tevreden is. Daarom zeg je meestal 'ja'. Dit gaat bijna onbewust. Je wilt 'nee' zeggen, maar toch zeg je weer 'ja'. Voor jezelf opkomen is lastig, daardoor voel je je zwak en onzeker. Maar dat ben je niet. Je weet precies wie je bent, en wat je kunt. Wil je pleasen afleren? Dat is makkelijk als je hooggevoelig bent!

Je voelt je onzeker, omdat je jezelf met anderen vergelijkt.

Anderen kunnen zo zelfverzekerd zijn, dat jij je onzeker voelt. Jij bent hooggevoelig. Als iemand in je aura staat, voel jij hoe die persoon in zijn vel zit. Andere mensen kunnen zo enorm zelfverzekerd zijn... vergeleken met hen ben jij een twijfelaar. Maar daarom ben je nog niet onzeker. Jij bent waarschijnlijk genuanceerder in je mening. Jij bekijkt alles vanuit verschillende standpunten. (Laten we eerlijk zijn... mensen met een enorm uitgesproken mening zijn meestal niet de intelligentsten...)

Je voelt je onzeker, omdat je denkt dat je hetzelfde moet kunnen als anderen.

Anderen werken 8 uur per dag, hebben 3 kinderen, en doen er nog een studie naast. Dan moet jij dat ook kunnen, toch? Maar als je hooggevoelig bent, komen prikkels harder binnen. Dan ben je de hele dag druk om lawaai, details, geklets, emoties en stress te negeren. Daar word je doodmoe van. Jij hebt meer rust en stilte nodig. Dat is geen tekortkoming die je moet zien te overwinnen, het is alleen anders. Maar als het geen hooggevoeligheid was, maar bv een zware depressie, zou je dan ook van jezelf eisen dat je hetzelfde kunt als anderen? Je voelt je onzeker, omdat je te hoge eisen stelt aan jezelf. En eigenlijk doe je het prima, toch?

Je voelt je onzeker als je gemengde signalen krijgt.

Stel, dat ik ruzie heb met mijn zus. En dan kom ik jou tegen. Ik vind jou aardig dus ik doe vriendelijk tegen jou. Maar ik sta in je energieveld. Omdat jouw energieveld groter is. Want jij bent hooggevoelig. Ik doe wel aardig, maar het voelt anders. Grote kans dat jij dan denkt: “Jij mag mij niet. Ik voel het.” Je wordt onzeker, omdat je denkt dat ik iets tegen je heb. Je voelt, dat er iets onuitgesproken is. Daarom probeer je het zelf in te vullen, bijvoorbeeld: "Je vindt me niet aardig".  Dit is een onbewuste reactie uit je kindertijd. Als moeder boos is, dan heb je iets verkeerd gedaan. Dus als iemand niet blij is, dan zal het wel door jou komen. Je voelt je onzeker, omdat je tegenstrijdige signalen krijgt. Als iedereen wat opener was, dan voelde jij je niet onzeker.

Het gekke is: Als ik buiten je energieveld blijf, dan voel je je niet onzeker.

Als ik buiten je energieveld blijf, dan voel je niet hoe ik me voel. Dan zie je alleen dat ik vriendelijk doe. En dan ben je ook niet zo snel overprikkeld. Dan komen anderen ook niet zomaar te dichtbij. Je hebt geen moeite meer om voor jezelf op te komen en 'nee' te zeggen. Bij al deze vormen van onzeker-voelen ben je dus niet echt onzeker. Je weet wie je bent, en wat je kunt. Als je nu leert je aura klein te houden, dan voel je je niet meer onzeker. Dan ben je tevreden met wie je bent.

Ik ben een jaar of 3 geleden bij Jackelien geweest, vooral met dit probleem. Ik had en heb nog altijd onwijs veel baat bij haar visualisatie en tips. Nog altijd dankbaar

Voel je je ook onzeker, als je alleen thuis zit? Dan ligt het aan je zelfbeeld. En ook daar kun je iets aan doen.

Echte onzekerheid is al heel vroeg ontstaan.
Stel, je bent een hooggevoelige kleuter, en je moeder is niet hooggevoelig. Prima moeder verder, maar anders dan jij. Je moeder voelt niet goed aan wat jij nodig hebt. Ze maakt niet het soort contact dat jij nodig hebt. Je krijgt je eten, en een aai over de bol. Ze houdt van jou. Maar je voelt niet echt die ziels-verbinding van hart tot hart. Dan denk je dat jij iets verkeerd doet. Dat doet iets met je zelfbeeld. Als je moeder je niet de liefde geeft die jij nodig hebt, dan ben je blijkbaar waardeloos. 60 Jaar later voel je je nog steeds onzeker. Dat zit heel diep.  Deze vorm van onzekerheid is eigenlijk een trauma uit je kleutertijd. Dat trauma kan worden opgelost. En dan voel je je niet meer onzeker.

Je kunt ook onzeker zijn, zonder hooggevoeligheid.

Als je ouders je meer kritiek gaven dan complimenten. Als je opgegroeid bent in een sfeer van angst. Of als je ouders je lieten weten dat je waardeloos bent. Dat gevoel draag je de rest van je leven met je mee, als je er niets aan doet. Dan is je hartchakra verstoord, en daardoor ook je zelfbeeld. Je ziet jezelf niet zoals je bent, maar negatiever. Je kunt praten zoveel als je wilt, dit gevoel verandert niet. Daar is meer voor nodig. Herstel van het hartchakra, visualisaties om de trauma's uit je jeugd op te lossen, en helder zien wie je bent, en waar je staat in je leven. Je krijgt dus een nieuw, beter zelfbeeld. Dan pas kun je je onzekerheid loslaten.