Praten helpt niet bij traumaverwerking, om 6 redenen.

Praten doe je vanuit het mentale bewustzijn. Dat heeft geen invloed op emoties. Mentaal bewustzijn (denken, taal en praten) wordt verwerkt in de hersenschors. Emoties zitten in het lymbische systeem. Dat is een heel ander soort bewustzijn. Dat gaat een beetje zijn eigen gang. Denken en praten hebben daar geen vat op. Woorden komen helemaal niet aan in het onderbewuste, want het onderbewuste werkt alleen met beelden. Je kunt 100x tegen jezelf zeggen dat je niet bang hoeft te zijn, je angst wordt daar niet minder door. Pijn, woede en machteloosheid worden ook niet minder, door er over te praten. Dus de emotionele gevolgen van het trauma blijven hetzelfde, ook na 15 sessies gesprekstherapie.

Een trauma veroorzaakt lichamelijke en psychische klachten. Een trauma doet iets met je op verschillende niveaus. Emotioneel, mentaal en in je lijf voelt alles in de war. Je hebt stress, angsten, woedeaanvallen, hyperventilatie en allerlei andere klachten. Er zit een onrust in je lijf, je kunt je niet meer concentreren, en slapen gaat ook lastig. Vaak is je gevoel van veiligheid weg. Je voelt je niet meer veilig in het verkeer, of bij mensen, of in je eigen huis. Kortom door het trauma voel je je anders in je lijf en in de wereld. Praten  helpt niet om die klachten te laten verdwijnen. Door te praten over het trauma wordt de stress niet minder, en je voelt je ook niet veiliger.

Als je bij de heftigste herinneringen komt, gaat je aandacht opeens ergens anders naartoe. Eigenlijk blijf je er altijd van een afstandje naar kijken, bang om weer helemaal in de emoties te verdrinken. Psychologen helpen je door die angst heen te gaan, en er met de aandacht bij te blijven. Ze helpen je, het helemaal te her-beleven. Dat wil je niet, dat gaat tegen je gevoel van veiligheid in.
Vaak zit er ook een stukje schuldgevoel of schaamte bij het trauma. Daar wil je niet meer aan denken, en al helemaal niet over praten. Ook niet als je weet, dat dat schuldgevoel volkomen onterecht is. Praten over het trauma heeft dus geen zin, omdat je ingebouwde zelfbescherming ervoor zorgt, dat je altijd van een afstandje blijft kijken. Met visualisatie hoef je niet naar dat pijnlijkste punt. Je kunt er met een bochtje omheen, direct naar een oplossing voor je schuldgevoel.

Een trauma is een psychische wond die niet heelt. Dan moet je onderzoeken waaróm het niet heelt. Vergelijk het eens met een gewone wond: Als je van je fiets valt, en je been bloedt, dan heelt het vanzelf. Maar als de wond gaat ontsteken, dan komt dat niet doordat je van je fiets viel, maar door een bacterie. Die moet er uit. Praten over de val, en hoe dat voelde, en het weer helemaal herbeleven, helpt niet om het been te laten genezen. Op precies dezelfde manier helpt praten niet meer, bij een psychische wond die niet geheeld is.

Bij een trauma is er IETS, dat je niet kon verwerken. Dát is de kern van het trauma. Dat is de reden dat het verwerkingsproces vast liep, en de wond niet kon helen. Die kern is meestal onbewust. Je bent het vergeten, omdat het te heftig was, of omdat je het niet kon begrijpen. Dus je kunt er over praten zoveel als je wilt, maar die kern kun je meestal niet vinden.

Met 15 sessies gesprekstherapie kun je per ongeluk de kern ontdekken. Dan moet je ook wel herkennen dat dát de reden is, dat je het trauma niet kon verwerken. En dan kun je dat probleem gaan oplossen. Maar niet door erover te praten. Alleen een misverstand kan worden opgelost door erover te praten. Alle andere problemen kun je alleen oplossen door iets te doen, door iets te veranderen. Praten over een trauma verandert niets aan wat er gebeurd is. Daar heb je andere technieken voor nodig.

Psycholoog Audrey Buerman zegt in Zorg en Welzijn: "Bovendien zijn er aanwijzingen dat je juist méér posttraumatische stress krijgt door snel na een schokkende gebeurtenis over je gevoelens en ervaringen te praten. Kortom, te snel, te veel praten over een trauma zou de kans op een posttraumatische stressstoornis kunnen vergroten."

Als je de kern van het trauma hebt gevonden, dan kun je dat oplossen met visualisatie. Visualisatie (of imaginatie) is een techniek die wél effect heeft op het lymbische systeem en het onderbewuste, omdat het onderbewuste meer gevoelig is voor beelden dan voor taal. Met visualisatie kun je de traumatische gebeurtenis ontstoren, door het in een ander licht te zetten. Je kunt met visualisatie de gevolgen van het trauma zachter laten worden. Je kunt angst kalmeren en boosheid oplossen. En de machteloosheid van toen kun je veranderen in kracht. Wat je toen niet kon, kun je nu wel, in visualisaties. Dus kun je het probleem oplossen, de kern van het trauma. En als die kern is opgelost, dán kun je het trauma een plekje geven.

Ik wil je uit de grond van mijn hart bedanken voor de geweldige visualisatie waar je me in mee nam, om mijn trauma’s op de lossen. Erover praten hielp me niet, het bleef in beelden bij me terugkomen.  Jij wist de dingen bij me op te pakken zodat ik energetisch alles los kon laten.